De kerk is als een bruid
met Christus als Bruidegom.
Een feestelijk geluid
brengt de vredesroffel trom.

Dat is waar wij naar uitzien
op onze weg naar Kerst.
Vruchtbaarheid voor tien
volgt hieruit als bij die korrel gerst.

Dit beeld werkt in het leven
van de gewone mens ver door.
Als man en vrouw het ja-woord geven
klinkt het eenstemmig als in koor.

Samen één zijn zoals God zelf
is een bijzonder waardevol streven.
Vanuit het hemelse gewelf
is dit iets dat veel langer duurt dan even.

Kunnen wij ooit als man en vrouw
die eenheid op Zijn manier ooit tonen?
Hoe toon je dat je van de ander houdt?
Blijkt hieruit dat God in beiden wil wonen?