Het maakt me zo opstandig
dat de Here eigenhandig
Zijn leven voor ons gaf;
zo jong al in het graf…
 
“Kruisigt Hem!” Niet van mijn lippen;
ik zou direkt ontglippen
als ik Hem hangen zag,
uit liefde en ontzag.
 
Hij deed dit ook voor mij;
natuurlijk ben ik blij
met mijn hemelplek,
 
maar ik juich niet bij het kruis;
ik blijf alleen wel thuis.
Is dat nou zo gek?