verdrietig stil

verdrietig stil
is nu het huis
waar wij je leerden kennen
als buurman

langzaam
begon de verandering
van meer en meer vergeten
je meer en meer
verdwaalde in allerlei opzichten
totdat het niet meer kon

leven van elke dag ontglipt je
alleen de zondag
is een houvast
zingen van psalmen en
koffiedrinken na de dienst

herinneringen
zakken steeds verder weg
in tranen
zorgen en vol angst
en plotseling
ben je verhuisd
een ander huis
met eigen meubels weliswaar
maar anders

nu zijn er anderen
die elke dag
en elk moment
dichtbij je zijn en blijven
zoals je zo graag wilde

maar bovenal
is er een Houvast
in al je angst en vragen
Hij is er al je dagen
omgeeft je
legt zijn handen om je heen
“mijn hulp is van U Heer”