Als je niet meer uit kunt spreken,
wat je eigenlijk bedoelt.
Als je niet meer uit kunt leggen,
wat je denkt en wat je voelt.
Als je niet meer kunt begrijpen,
dat ik jou ontzettend mis.
Dan leef jij daar in een wereld,
die niet meer de onze is.
’t Is een wereld van vergeten,
van veel tranen en verdriet.
Wereld van het niet meer weten,
waar je kijkt, maar niet meer ziet.
Waar je hoort, maar niet meer luistert.
Wereld vol van misverstand,
waar ik jou doorheen wil leiden,
met mijn uitgestoken hand.
‘k Leid je door die vreemde wereld,
en zo loop je niet alleen.
Ook al zijn er veel obstakels,
samen gaan we er doorheen.
Beiden op een and’re wijze,
maar voortdurend hand in hand.
Totdat jij verder alleen moet,
ergens naar de overkant.
tot je uit het zicht verdwijnt.
En dan hoop ik dat je rust vindt,
dat de zon daar eeuwig schijnt.
En dat jij weer zult begrijpen,
dat ik jou ontzettend mis.
Dat jij daar bent in een wereld,
die eens weer de onze is.