In het drijfzand van het leven
worstel ik me heel alleen
weer terug, mijn hoofd naar boven
en ik denk was er maar Eén
die mijn handen nu zou nemen
mij zou trekken uit de drek
ik zink dieper naar beneden
zorgen hoog, tot aan mijn nek.
En zo worstel ik de dagen
ook de nachten dapper door
en ik weiger op te geven
moedig ga ik er steeds voor
maar de moeiten te verdragen
weggezogen in het slijk
dat ontmoedigt mij volkomen
en terwijl ik opwaarts kijk...
roep ik luidkeels tot de Vader
zie mij hier door ’t leven gaan
zie mij worstelen met vragen
met de ziekten van ’t bestaan
Vader ‘k kan er niet meer tegen
hoe kom ik op vaste grond
in het drijfzand van het leven
kijk ik hulpeloos in ’t rond.
Ik hoor woorden van ontferming
Zie op Mij op elk moment
als je moe bent van het vechten
of als jij gestruikeld bent
ben je niet in staat te winnen
van hetgeen jouw leven treft
Zie op Mij en laat Mij meegaan
Zie op Mij Ik doe de rest.