Het went nooit

Heer, wanneer houdt het eens op
de mensen om mij heen vallen
als zwakke mussen van de daken
geveld door cellen die dit leven verknallen

nu jij weer, lieve vriendin,
opgegeven en bijna uitgeteld
je wordt de vierde dit jaar
en we zijn net pas over de helft

ik zie je tranen, hoor je hoesten
je hebt al zoveel meegemaakt
aldoor kwam je er doorheen
maar nu ben je dodelijk geraakt

toch valt geen mus zonder God
ook jij mag rekenen met Zijn vangnet
ik zou je alleen willen vragen
om straks ook hen te groeten die ik ken

ik neem niet echt afscheid
want ik weet er zal een weerzien zijn
toch, ik zal ook jou hier missen,
het went nooit, doet steeds weer pijn

voor Joke