die onze moedelooshed zag
om onze erfenis, om al dat kwade
waarmee we worstelden elke dag
Die hulpeloosheid in onze ogen
Een diep verdriet en dat met rede
Dat maakte Hem met ons bewogen
Hij sprak: mijn Vader, ik breng Vrede
Ik, verlaat uw hemel en haar schatten
Mijn kribbe wordt een houten kruis
Wie kan dit wonder ooit bevatten
Hij kwam naar ons en bracht ons thuis
Die reddingsboei aan ons gegeven
''t Vergoten bloed, dat stukje brood
Gods kind, bracht ons het eeuwige leven
GENADE, zó oneindig groot