Pieter van Welleveld

Pieter van Welleveld

Welleveld, Pieter van
ArtikelCategorieAangemaakt
NieuwjaarBlijdschap01/17/2012 14:03:20
aan die ik liefhebGeboortegedichten11/04/2008 18:58:10
bloemen vertellenNatuur en Schepping09/16/2008 00:14:04
pijnVerdriet09/14/2008 13:11:55
PiëtaLijden09/13/2008 18:19:20
Een woordHuwelijk09/13/2008 13:17:39
GedooptDoop kinderen03/17/2008 18:12:58
palmpasenPasen (opstanding)01/23/2008 22:22:01
PasenPasen (opstanding)01/20/2008 22:42:07
zoek hetKerst12/14/2007 14:50:11
LegendeKerst11/07/2007 18:19:27
Een kindGeboortegedichten10/16/2007 11:42:03
BloemGebedengedichten10/14/2007 17:24:58
kanselenBezinning09/15/2007 10:47:20
Een bootGebedengedichten09/09/2007 11:58:47
De monnikTijd08/25/2007 23:23:52
Gebed in de vakantietijdGebedengedichten07/11/2007 08:43:17
GebedGebedengedichten06/15/2007 11:21:17
ContrastenNatuur en Schepping06/14/2007 20:51:49
wachtenEenzaamheid06/08/2007 16:35:30
GebedPinksteren05/26/2007 22:00:31
DankbaarheidDankbaarheid05/23/2007 13:33:33
PsalmGebedengedichten05/18/2007 12:54:15
CompletenGebedengedichten05/16/2007 21:50:25
Herinneringen aan mijn doodBezinning05/11/2007 23:02:08
PiëtaGeloof, hoop en liefde04/16/2006 16:40:47
Pieter van Welleveld (pseudoniem)

Mijn redactionele vaardigheid op de lagere school was naar het oordeel van de schoolmeesters nagenoeg nihil hetgeen tot uitdrukking kwam in mijn rapportcijfers voor het vak Nederlands die gewoonlijk de 5 niet overschreden. Ik ging dan ook naar de ambachtsschool.
Na vele omzwervingen en enige bijscholing behaalde ik op mijn 22e het HTSdiploma voor elektrotechniek en een paar jaar later een zelfde diploma voor het vak werktuigbouwkunde. De technische orientatie en scholing stond in zeker opzicht haaks op mijn liefhebberij: het schrijven van gedichten.
Met beide getuigschriften op zak stortte ik mij met jeugdig enthousiasme in het lagere technisch onderwijs in internaatsverband.

Daar exploiteerde men tot lering en vermaak van de jeugd een huiselijke avond-omroep waarvoor ik, ondanks mijn gebrekkige literaire opvoeding en scholing, mij op het schrijven van hoorspelen uitleefde. En het moet gezegd: niet geheel zonder succes. Wellicht was het maar goed dat niemand de door mij geschreven teksten behoefde te lezen, luisteren was immers genoeg.

Vanwege mijn pedagogische dagtaak besteedde ik mijn vrije avonduren aan een studie sociale pedagogiek aan het Hoogveld Instituut te Nijmegen. Uiteraard werd daar een wat intensiever beroep gedaan op mijn schriftelijke taalvaardigheden hetgeen mij niet slecht afging want uiteindelijk was de feestverlichting ter zake toch nog gaan branden....
Met die bagage werd ik al spoedig redactielid van het vakblad voor leraren "St. Bernardus". Daarin schreef ik onder meer pedagogische artikeltjes die gericht waren op de praktijk van het technische onderwijs.
In diezelfde periode schreef ik 4 jaar lang wekelijks een jeugdartikel in St. Eloy, het vakblad van de Nederlands Katholieke Metaalbewerkers Bond.
Gezien mijn religieuze aspiraties maakte ik daarbij niet zelden gebruik van de hagiografie als bron van inspiratie. Hoewel de realiteit van hetgeen de hagiografie ons biedt niet zelden dichter bij het sprookje dan bij de waarheid ligt, trachtte ik die niet te verenigen met de kindertoneelstukken die ik in een wat latere periode schreef, dat waren echte sprookjes.
Ook redigeerde ik in die tijd een maandelijks vouwblad, schreef daarvoor de teksten waaronder voor ieder nummer een gedicht en verzorgde bovendien de lay-out. Dat alles weerhield mij niet alle vrije tijd waarover ik beschikte aan avondstudie te wijden en haalde er nog een paar diploma's bij onder andere voor wis- en natuurkunde. Uiteraard had ook dat niet veel met dichten te maken!

Voor vrouwen had ik mij tot dan toe nauwelijks geinteresseerd. Maar dat veranderde toen ik Toos ontmoette.
Toen de kinderen wat groter werden pakte ik mijn liefhebberij voor de studie weer op en bereidde mij in Utrecht in 4 jaar tijd voor op het doctoraalexamen in de Pedagogiek. Inmiddels was ik 53 en directeur van een school.
Eerlijkheidshalve moet ik bekennen dat mijn literaire producten op een paar leerboekjes na, nooit aan de eisen van gerenommeerde uitgevers voldaan hebben. Het wurmen in boeken tijdens de avonduren daarentegen heb ik nooit kunnen laten. Dat mondde weer 10 jaar later uit in een promotie in de leerpsychologie aan de universiteit van Tilburg.
Of dat alles een garantie is voor de kwaliteit van de gedichten die ik in de loop van de jaren schreef mogen anderen beoordelen. Zeker is dat een gedichtenbundel van mijn hand nog niet verschenen is.
Hoewel ik inmiddels de leeftijd van 80 jaar bereikt heb, ben ik op meer dan 1 terrein nog steeds actief. Af en toe een gedicht van mijn hand kunt u dus nog wel verwachten.

Pieter van Welleveld