De zon schijnt blij voor iedereen.
Zo vele mensen zijn op verre reis.
'Waarom voel ik me zo alleen?'
Het is zo stil in alle straten,
er blijven niet veel auto's staan.
'Waarom voel ik me zo verlaten
nu ik zo velen weg zie gaan?'
De zon lacht in haar gouden gloed,
de bloemen bloeien in de tuinen.
Het leven is nu licht en goed.
'Waarom gaat ieder ergens anders bruinen?'
Ik wil niet zielig eenzaam zijn,
moet maar genieten van de lichte dagen.
Alleen zijn doet soms wel eens pijn,
maar in Gods zon is het wel te verdragen.
Eens zal de zomer altijd lichten
en voel ik me nooit meer zo alleen.
Bloeienden bloemen, blijde gezichten
en Gods licht en liefde altijd om me heen.