Ja, leve onze kerk,
die ruimte schept
en open staat voor iedereen.
Als een leerplaats,
een schuilplaats,
vertrouwd voor menigeen!

Ja, leve deze zondag,
die uitnodigt tot bezinning,
tot rust en inzicht.
Waar men vergeet,
de tijd,
het uur,
het wereldse,
z’n dagelijkse plicht.

Ja, leve het uur,
van deze prachtige zonnige dag.
Waar juist het kleine,
zo geringe,
het gebrokene,
wordt gevuld
vol verlangens
met een glimlach.

Ja, leve juist dat tere,
zo breekbare,
dat allerlei sterkten en machten overwint,
dat kleine ontroert,
deelt en leert.
Zo woorden van hoop,
voor elk kind
door God en liefde omringt.

Leve juist de vernieuwing,
welke weet,
dat de kus,
een hand,
meer vertelt dan een gebaar.
Dit mens begrijpt
Zijn taal van liefde,
vergeving en verzoening,
van vrijheid,
de weg van samen met elkaar.

Leve dit mens,
dat ruimhartig openstaat,
waarvan het hart is verschoond,
haar vastheid en zekerheid,
is gericht en met Hemelse toekomst beloofd.

Zo leve dit mens
dat weet te schuilen,
zo samen met velen,
als kleuren van de regenboog.
In wijsheid te delen,
doordat de Heilige Geest
met haar adem mee bewoog!