Hebben woorden hun schittering en glans verloren?
Woorden als ‘Vrede op aarde en Gods welbehagen?’
Oude woorden ...zo galmend gezongen in onze kerken…
Zullen deze woorden, in een wereld als de onze,
nog lang blijven schitteren en gelovend kunnen werken?

Hoe kunnen wij deze woorden weer laten glanzen,
als mensen alleen maar vol zijn van zichzelf?
Hoe kunnen wij deze woorden weer zo laten klinken,
dat het menig mensen raakt,
dat de snaar van het galmende lied
de ziel weer doet sprankelen
en de hoop van Geloven daadwerkelijk ervaart?

Dat het mensen, die zo vol zijn van zichzelf,
nu plaats kunnen maken voor de God van leven.
Dat mensen durven hopen én te geloven,
in de wereld van nu,
in het licht van de toekomst.
En alle pracht van bezit,
kunnen delen en ervaren.
Gelijk als de Wijzen uit het Oosten.,
zij, zo vertrouwend en volgend
op de ster van het licht,
de ster van het leven,
het ‘Licht van de Toekomst’..
welke met zoveel liefde en sprankeling aan ons mens gegeven.
Ja, de Wijzen uit het Oosten..
Zij hebben die verkwisting van woorden en glans
begrepen …