Dichter: Frederieke Er staat copyright op dit gedicht. U mag dit gedicht alleen verspreiden als u de auteursnaam vermeldt. U mag naast de auteursnaam ook de bron vermelden: www.gedichtensite.nl
Submit to FacebookSubmit to TwitterSubmit to LinkedIn
Elke dag dat je nog leefde
was er die stille hoop
op een eigenlijk
onmogelijk herstel

Je adem moeizaam
je gezicht wit en stil
je niet meer bewust
wie er is - wie je kust

Toch nog onverwacht
de hoop de bodem ingeslagen
je snakken naar lucht
- de niet gehoorde laatste zucht

Verdriet, zo onnoemelijk groot
hoe moest ik daarmee verder?
Ik vocht tegen de pijn
worstelde met de vraag Waarom

Langzaam kwam besef
dat het niet jouw einde was
maar dat je bent gaan rusten
in oneindige goedheid

Nu, vele jaren later leef je
nog altijd naast mij
voel ik je dichtbij
- leef je in mij voort


21 november 1993-2013