we hadden nog zoveel plannen samen
en zaten boordevol dromen
konden urenlang bomen
over dingen die we voor lief namen
ik koesterde jouw lach
tot aan deze dag
 
meer dan ooit ben ik verward
en betwijfel ik Gods wijze plan
door een waas van tranen heen
roep ik: ‘God, laat me niet alleen,
hoe moet ik verder dan?’
het is zo koud in mijn hart
 
ineens zie ik je voor me staan
op de plek waarnaar je verlangde
het maakt me blij al ben ik bang te
beseffen dat ik je weer moeten laten gaan
want jouw dromen werden waar
jij bent nu Thuis, daar
bij je Verlosser en Hij
verwachtte je, je bent nu vrij
 
maar hier bij ons ben je niet meer
we weten niet wat we moeten zeggen
want die gapende leegte  elke keer
valt niet te snappen of uit te leggen
 
een verklaring lijkt zo goedkoop
er is geen woord dat pijn verzacht
en toch is er troost, Gods kracht,
om te huilen met hoop
 
want we weten dat dit afscheid
niet het einde zal zijn, nee,
we zien elkaar weer ergens in de tijd
jij nam alvast mijn harteklop mee
 
en nu ik door ons huis loop
om opnieuw met God te praten
vechtend om los te laten
houd ik je vast in gedachten
leert Hij mij om te wachten
kan ik huilen met hoop
 
 

(gebaseerd op een song van S.C. Chapman)