ze hadden Zijn lichaam
behoedzaam van het
vloekhout afgenomen
verdwenen zijn ze
de getekende handen
in windsels van de dood
ze hadden al hun hoop
zo hartverscheurend tot
in ’t graf meegenomen
werkeloos liggen ze
die zegenende handen
in Gods eigen schoot
de toekomst is ten einde
vergeten zijn de woorden
geschiedenis vervaagd
ze tasten niet meer
Zijn genezende handen
schrijnend is hun nood
totdat de waarheid opstaat
gaat dagen in hun harten
de levende Heer verschijnt
ze schenken waarlijk leven
de tekens in Zijn handen
nooit regeert meer dood