Niemand begrijpt mijn gedachten, mijn bestaan
Psychoses komen af en aan
Ik moet verder, ik wil het maar ik wil het niet
-ik heb verdriet-

Ik voel mij met mijn medemens bewogen
En zou zo graag hun tranen willen drogen
Ik wil voor hen mijn God bij wie zij kunnen schuilen
En samen met hen huilen
-ik voel me verantwoordelijk-

Ik houd veel van mijn vrouw en kinderen
Wil hem geen pijn doen en niet hinderen
Ik wil graag bij hen zijn
-ik voel pijn-

Ik houd mij vast aan God die leeft
En steeds weer nieuwe krachten geeft
En weet dat God dit alles ziet
gesterkt in mijn verdriet
-ik heb hoop-

Maar nu ik zie geen uitkomst meer
Gedachten stemmen, telkens weer
-ik ben moe-

Ik wil weg, niet van mijn familie, kinderen en vrouw
En alle mensen van wie ik hou
Maar van mijn emoties die mij vellen
En mijn gedachten die mij kwellen
-ik ben uitgeput-

Ik heb gedaan wat ik wilde doen, niet wilde doen
Maar mijn God zei: Ik verzoen
Met deze God die met ons lijdt
Ben ik bevrijd
In eeuwigheid
-ik heb rust-