De oude vrouw is licht verward,
lichamelijk heel zwak
Als je vraagt: ‘Hoe voelt u zich?’
zegt zij: ‘Ik ben een wrak’.
Ze past in een verzorgingshuis,
haar hele lijf doet zeer.
Maar ja, de overheid bepaalt:
‘Zo’n huis bestaat niet meer’.

Nu komt de zuster bij haar thuis,
dat is de nieuwe wet
Ze haalt de kwetsbaar oude vrouw
‘s morgens uit haar bed.
Even snel een douchebeurtje
want daar is ze voor.
Een half uurtje vlug, vlug, vlug,
ze moet er weer vandoor.

De oude vrouw zit nu alleen,
ze moet naar de wc.
Dat is fysiek een hele klus,
dat valt beslist niet mee.
Haar kleding heeft ze nat geplast
het ging er zomaar naast
‘Het droogt wel op’ zo dacht de vrouw
‘de zuster had vast haast’.

Ze luistert naar de radio
bekijkt een platenboek.
In het weekend komt haar zoon,
haar enige bezoek
De warme maaltijd om zes uur
komt uit een plastic doos
Die warmt ze in de magnetron,
te zout en smakeloos.

En ’s avonds komt de zuster weer
ze vraagt: ’Hoe was uw dag?’
De oude vrouw zegt, dat het ging
met een milde lach.
De zuster legt haar dan in bed,
een inspanning met pijn.
Morgen is er weer een dag,
die als vandaag zal zijn.

Doodvermoeid valt zij in slaap
met in haar oog een traan.
Haar vieze kleding op een stoel
't kan morgen wel weer aan.
Ze ziet tegen die morgen op,
de zuster komt dan weer.
Vindt u het vreemd, dat zij soms bidt:
‘Haal mij maar, Lieve Heer’.