De jaargetijden
verblijden mij
van juni tot mei
van winter tot herfst
kijk ik naar de bomen
door het bos
zie ik hun kleuren
ruik ik de geuren
leef ik mijn dromen
uit in het bos

Ik zie door de bomen
het bos weer
dat soms ligt te slapen
soms bezig lijkt
te ontwaken
mij zelden somber
maar meestentijds
vrolijk stemt

De jaargetijden
verblijden mij
in afwisselende pracht
gelijk de muziek
van Vivaldi
ja zal die
mede bestemmen
mijn lot?

Tot hier en niet verder
wortelen de bomen
in kleurrijke grond
ze lijken te kijken
te lachen
te geeuwen
almaar in het
rond

Ik overdenk de bomen
bij dag en bij nacht
in de winter de takken
in de lente de geuren
in de zomer hun
diepgroene kleuren
in de herfst hun kleurrijke
bladerdak

Ik vraag me onbeweeglijk af
wat de bomen mij vertellen
vandaag morgen overmorgen
zittend op een stevige
tak

Ik beweeg mij niettemin
plotseling naar voren
en overpeins hoe dit
komt

Het antwoord klinkt
even logisch
als onlogisch:
ik aanschouw wat ik zie
vanaf een wandelende
tak