Ik hoorde van ’t voltooide leven,
en stelde aan mijzelf de vraag:
Komt ’t vandaag of komt het morgen,
is die slogan niet wat vaag ?

Je wilt toch aan ’t eind van leven,
niet zo beslissen van één, twee, drie ?
Je wilt er toch nog wat van dromen,
doodgaan heb je niet onder de knie.

Kijk naar die zekere gezichten,
meestal  gerimpeld en soms kaal,
ze doen of zij al alles wisten,
maar staan veraf van hún verhaal.

De dood, daar moet je van genieten,
ze rekent af met wat bestond.
Zovelen die het leven lieten,
ze zijn in rust onder de grond.

Wie daarover nog wat wil denken,
heeft  naar ik meen, dágen tekort.
Want je moet toch iets in kunnen vullen,
over wat het daar straks wordt.

Ik voel dus meer toch voor de daden,
die ouderen nog dagelijks doen….
Ach mensen, gun elkaar  het leven,
er is hier nog zoveel te doen!