We staan bij je kist
en vieren je leven,
de liefde, de warmte,
die jij hebt gegeven.
Je levensverhalen,
met pieken en dalen,
jouw optimisme,
je vrolijke aard.
Het maakte jouw leven
voor ons zoveel waard.
Het is die herin ‘ring,
die ons zal troosten.
We heffen het glas
om op ‘t leven te toosten.

We staan bij je kist,
je hield van het leven
en van je geliefden,
die jou hier omgeven.
Je bent overleden,
maar dankbaar, tevreden
zijn wij met jouw leven,
dat in ’t hart beklijft.
Voorgoed, onuitwisbaar,
herinnering blijft.
We hopen, vertrouwen:
Jij bent bij je Herder.
Maar hier in ons hart
zit je vast, leef je  verder.

We staan bij je kist
aan ’t eind van je leven.
Dat was heel intens,
met mensen verweven.
Je idealisme
en jouw optimisme,
waren een voorbeeld
voor ons allemaal,
bescheiden, vol humor
en heel sociaal.
De lessen die jij
aan ons hebt gegeven:
‘Koester de liefde
en houd van het leven’.