Mijn hart gevuld met ongeloof
verbijstering en vragen
waarom toch dit enorme leed
is dit nog wel te dragen?
Hoe kan een mens de toekomst in
die vraag, blijft aan mij knagen
hoe vindt men troost in dit verdriet
nog licht in donk're dagen?

Mijn woorden schieten hier tekort
ik weet dat ik zal falen
als ik een poging doe tot troost
ik zwijg in alle talen
aanschouw de wolken hemelhoog
en denk aan diepe dalen
aan duisternis, de angst en pijn
en hoor de boze smalen.

Maar als de dood nu triomfeert
zijn wij voorgoed verloren
dan wint het duister hier terrein
hoeft niemand nog te horen
van troost en van geborgenheid
zal kwaad de ziel doorboren
wij moeten gaan, hier zij en zij
ook nu als nooit tevoren.

Kom laat ons steunen in gebed
nu zoveel is ontnomen
de nacht gevuld is met gehuil
nu tranen blijven stromen
en wij niet weten wat te doen
-vervlogen zoveel dromen-
kom laten wij dan samen gaan
met 't kruis tot Jezus komen.