'k Ben onbegrepen
omdat ik onzichtbaar ziek ben
en zo doet men
mijn pijn vermeerderen
men kan het immers niet beredeneren
helaas moet ik dat onderstrepen!
't Is ook zo moeilijk in te schatten
en al helemaal niet te bevatten
totdat....! Men het zelf heeft
en er niet meer aan voorbij streeft
Onzichtbaar ziek in 't hoofd
de geest verdoofd
wat moet men ermee?
Men kan niet met je mee
in de zee
van vertwijfeling
en....... je voelt je een éénling
totdat..... ja totdat:
Hèt Licht doorbreekt!
Dat Licht dat bevat
het beste medicijn
waarbij de angst verbleekt;
Maar voor we zover zijn
zijn we van strijden zo moe
zijn heel veel dingen voor ons taboe.
Toch komt ook hieraan een eind
hetzij straks of hier in deze tijd,
want mijn leven is door Christus' bloed omheind
hoe ziek ik ook ben
hoe ik ook lijd Hij is er altijd
zoals Hij is en ik Hem ken.

Nieuw ingezonden gedichten