Een expressieve avondlucht
smoort het gloeiend purperrood
uitgerekte wolkensluiers
veredelen het laatste licht
het ontspannen bruisen
van een tijdloze branding
laten mijn gedachten verkruimelen
over een woelende zee

Een vissersdorp even verderop
kleedt zich voor een nieuwe nacht
oliestellen dobberen aan dakgoten
huisjes als kotters knus bijeen
een verlate meeuwengroet
draagt weemoed over het duin
uit open ramen warme geluiden
van gezinnen die samen eten
met amen danken over de rijke vangst

Hier is lichtheid in mijn wandel
een plek waar ik me geborgen voel
hier leven mijn blijde verwachtingen
kan ik mijn zwachtels afwikkelen
zonder ontwijken botsen of pijn te doen
de wonden van een gebroken wereld
ontbloot ik voor Uw aangezicht
en vraag U kracht om te kunnen dragen
te mogen helen naar Uw wil