Dichter: Verheij-de Peuter, Cobie Er staat copyright op dit gedicht. U mag dit gedicht alleen verspreiden als u de auteursnaam vermeldt. U mag naast de auteursnaam ook de bron vermelden: www.gedichtensite.nl
Submit to FacebookSubmit to TwitterSubmit to LinkedIn
Maandagmorgen... wéér een file
dampende lucht van de benzine.
Piepende remmen, gierende wielen,
bijna een botsing, dat was  kielekiele.

Achter het stuur je zitten verbijten,
dit wachten is aan jezelf te wijten.
Kom uit je auto en ga eens te voet,
leef je eens in, wat een vluchteling doet

Volhardend maar moe, zo neemt hij zijn loop,
stapje voor stapje, op weg naar wat hoop,
altijd maar wachten en nergens gewenst,
de weg die zij gaan is meestal begrensd.

Zie hen daar gaan zonder enig comfort,
een file van mensen in kleurrijk decor.
Ontheemd en niet wetend waarheen zij nu gaan,
kommer en kwel die zij moeten doorstaan.

Maak voor jezelf opnieuw een begin,
leef duurzaam en zuinig, dàt heeft pas zin.
Minder productie geeft minder verkeer,
minder vervuiling en geen files meer

Help de vluchtelingen, geef hen ruim baan
geef hen een kans, wees met ze begaan,
geef hen wat ruimte, waar je werkt en woont;
misschien wordt hùn wachten dan eens beloond.