Heer, laat mij met verwondering leven,
zoals een kind de wereld ziet.
Dat alles wat mij mag omgeven
mij woorden geven voor een lied.
Laat de verwondering nog blijven,
al lijkt ook alles zo gewoon.
En wil dat lied dan in mij schrijven,
dat 't klinken mag met blijde toon.

Heer, laat mij met verwondering hopen,
de wereld kent haar stille pracht.
En ik mag op de aarde lopen
en nog genieten, soms zo onverwacht.
Laat de verwondering mij tonen
dat U Heer om de mensen geeft.
Totdat ik eeuwig bij U mag gaan wonen
en de verwondering dan in mij leeft.

Heer, dat is wat ik U wil vragen:
Geef dat de verwondering doet hopen.
Dat U mij tot de dag wil dragen
tot ik Uw wereld in mag lopen.
Verwondering dat ik bij U mag komen,
op een nieuwe aarde vol van pracht.
Mooier dan ik ooit kan dromen,
vol verwondering dat U mij wacht.