De zon komt deze dag niet hoog.
Er zijn zovele donk're dagen.
Zo af en toe een regenboog
en tussen mager zonlicht regenvlagen.

De stilte wacht tussen de harde wind.
De kou komt lanzaam dichterbij.
Het blad dat zacht de bodem vindt.

De winter pakt het najaar in.
Haar adem zweeft tussen de bomen.
Dit is nog maar een stil begin,
ze wachten nog op wat zal komen.

Zo is het leven als je ouder wordt,
herinneringen aan gekleurde dromen.
Het blad dat langzaamaan verdort.

De bomen kreunen vol erbarmen.
De kale takken armen hoog geheven.
Maar het geheim rust in haar armen,
daar wacht, heel stil, het nieuwe leven.

Eens kust Gods lente alles wakker.
Ze zullen bloeien dan als nooit tevoren,
en vruchten dragen op de akker.