Mijn kinderen
een zegen van de Heere?!
Ze kunnen je ook zo hinderen
en bezeren.
Je van alles verwijten
en....waren het nu alleen maar dromen
nee, het zijn de feiten
die door je hart heenstromen
met golven van verbaal geweld
waardoor je raakt bekneld!
Het je de adem beneemt
en heel je leven claimt!
En ik, wie ben ik dan
als hun ouder?
Kan ik ze altijd geven die schouder
waar hun leven om vraagt?
'k Schiet ook in alles tekort
en raak er van in de ban
van verdriet en word
zo moe van dit alles!
Eén plaats is er: Jezus
om daar heen te gaan
ook als de kinderen niet naast je staan!
Heere, 'k leg de namen van mijn kinderen
bij U neer! U die ze mij gegeven heeft.
Wilt U het ook geven, dat ze eens mogen zinderen
van geloof in U, dat het echte leven geeft!