Eens rijd je mee in de laatste etappe,
tot je de eindstreep behaalt.
De laatste loodjes, nog even door trappen
dan wordt je eindtijd bepaald.
De koers gaat altijd met vallen en opstaan
vaak is hij lang, soms ook kort.
Dagen van lossen of fier aan de kop gaan.
Het leven is net als de sport.

Eens rijd je mee in de laatste etappe,
gaat hij omlaag of omhoog?
Je wilt altijd door, je wilt niet afstappen,
dat denk je vanaf de proloog.
Maar soms is het zwaar en moet je afhaken,
dan houdt je koers eerder op
Dan heb je geen keus, je moet de strijd staken,
en kom je nooit aan bij de top.

Eens rijd je mee in de laatste etappe,
supporters moedigen aan.
Staan langs de kant van de weg hard te klappen,
je hebt het geweldig gedaan.
Of haal je de eindstreep in de bezemwagen,
behaal je de finish alleen?
Was je een winnaar of ben je verslagen?
Het antwoord komt onder een steen.

Eens rijd je mee in de laatste etappe,
daarna komt er eindelijk rust.
Dan hoef je niet meer naar je adem te happen,
geen ronde miss, die je nog kust.
Wat komt na de finish? Die vraag ligt dan open.
Misschien dat er ooit iemand schrijft:
‘Hij was een held, het is afgelopen,
maar de herinnering blijft’.