Hier kent het hart geen hoogmoed meer:
wie buigt hier niet en knielt niet neer
waar God zich heeft gebogen
en mens werd, vingers, ogen
een hart, om diep in onze pijn
als nooit dichtbij te zijn.


Wie lacht hier niet - door tranen heen -
het boze hart, die harde steen,
wordt, door zijn liefde aangeraakt
weer zacht, weer menselijk gemaakt.

Inge Lievaart

Uit: Een kind met de ogen van God
Gedichten over advent en kerst