drie keer zei ik : "ik ken Hem niet".
Oh, ik kan er wel om huilen,
ik deed Hem zo intens verdriet.
En Hij had mij nog gewaarschuwd:
"voordat de haan twee keer kraait,
zul je Mij drie keer verloochenen",
maar ik heb Zijn woorden weg gezwaaid.
Ik vluchtte weg, haast in paniek
en keek nog in Zijn ogen,
't was haast té veel, té intensief,
Hij was zo diep bewogen.
Huilend rende ik het plein af,
in Hem was zo een diepe liefde,
het was té veel, zo onverdiend,
ik, die Hem zo vreselijke griefde.
Later kwam ik Hem weer tegen,
Zijn liefde was zo onverdiend,
maar ik wist en kon het voelen,
Jezus is voor altijd mijn beste Vriend!