het lijden wordt verzacht.
Waar blijft de goede herder
die ons de redding bracht?
Het is zo lang voor ons geleden,
het wereldleed trekt voort.
Waar wordt er nog gebeden,
waar klinkt er nog Het Woord?
De nacht is nog steeds duister.
‘O Heer, ’bid ik, ‘Wanneer
komt U in al Uw luister
en keert de vrede bij ons weer?’
De wonden blijven branden,
de messteek in Uw zij.
Uw doorgestoken handen,
was dat dan ook voor mij?
Tijd heelt niet alle wonden
zolang we bidden: ‘O wanneer!’
Want ook om al mijn zonden
lijdt U nog steeds, o Heer.
Laat ons niet lang meer wachten,
toon ons Uw nieuwe licht.
Door alle wereldnachten
is toch Uw koninkrijk in ’t zicht.
De tijd zal eens voorbij gaan.
U overwon het kille graf.
Laat mij dan in Uw licht staan
wat U de hele wereld gaf.
De morgen zal echt komen,
het licht daagt al in ’t oosten.
Ik mag dan van verlossing dromen.
Uw lijden zal mij gaan vertroosten.