Wat is je probleem
vraagt een vrouw uit de straat,
het antwoord ontgaat me,
mijn geest staat paraat.
Wat is je probleem,
ze vroeg het haar hond
die luidruchtig geblaft had,
hij stopte terstond.

De vraag houdt me bezig,
als die zo werkt
zijn alle problemen
toch spoedig verwerkt.
Zal ik het proberen
bij wie naast me leeft,
wat is je probleem,
wie weet wat dit geeft.

Misschien wordt die vraag
wel te weinig gesteld,
wil niemand het horen
wat anderen kwelt.
Waarom klinkt die vraag
nu zo lang in mijn oor?
Mijn geest is ontwaakt,
die vrouw gaf iets door.

Zal ik dan vrijmoedig
vandaag eens op zoek
naar een speurende naaste
die smacht naar bezoek?