Ik wil haar zeggen hoeveel ik haar mis.
Ik doe even mijn ogen dicht.
En zie dan haar lieve gezicht.
Wat erg dat het nooit meer hetzelfde is.

Vol herinnering zijn mijn gedachten
Hoe was het vroeger thuis ook weer?
Daaraan denk ik nog keer op keer.
Maar heb helaas nu niets meer te verwachten

Nog even verder reizen mijn gedachten
Ik zie haar zitten aan tafel in een hoekje
Met op haar schoot een heel klein boekje
Zou dat mijn pijn ooit gaan verzachten?

Er is iets wat ik haar nog zeggen wou
Zeggen: “Mam het komt goed”, met een dikke kus
Zo ging het toch altijd bij het afscheid dus?
En haar vertellen hoeveel ik van haar hou.

Mijn lieve moeder is hier nu niet meer
Zij is in de hemel om eeuwig te leven.
Dat is haar door God uit genade gegeven
Mag altijd genieten in Gods vreugdesfeer.