Die twee leuke jongenskoppen,
'k zie ze voor me, ieder uur.
Beelden, die niet zijn te stoppen:
('k Woonde in dezelfde buurt)
Nederland is diep bewogen.
Speurdersgroepen gaan op weg,
wáár ze ook maar zoeken mogen,
tussen bomen, struik en heg.
Door een ramp ontwaakt de eenheid:
Sámen voor hetzelfde doel.
Waar geen ruimte is voor tweestrijd,
groeit al snel het "wij-gevoel".
Hopend, tóch nog, op een wonder.
Maar die hoop verdwijnt in 't niet:
Als de jongens zijn gevonden
rest er slechts pijn en verdriet.
Nederland leeft mee, van harte;
treurt met moeder Iris mee.
Onvoorstelbaar is dat zwarte,
dat diep in haar hart nu leeft.
In de kerken wordt gebeden;
wordt gesmeekt, dat Gód haar troost.
Want waar zó diep wordt geleden
is de mensheid woordeloos.
(in memoriam Ruben en Julian, mei 2013)
'k zie ze voor me, ieder uur.
Beelden, die niet zijn te stoppen:
('k Woonde in dezelfde buurt)
Nederland is diep bewogen.
Speurdersgroepen gaan op weg,
wáár ze ook maar zoeken mogen,
tussen bomen, struik en heg.
Door een ramp ontwaakt de eenheid:
Sámen voor hetzelfde doel.
Waar geen ruimte is voor tweestrijd,
groeit al snel het "wij-gevoel".
Hopend, tóch nog, op een wonder.
Maar die hoop verdwijnt in 't niet:
Als de jongens zijn gevonden
rest er slechts pijn en verdriet.
Nederland leeft mee, van harte;
treurt met moeder Iris mee.
Onvoorstelbaar is dat zwarte,
dat diep in haar hart nu leeft.
In de kerken wordt gebeden;
wordt gesmeekt, dat Gód haar troost.
Want waar zó diep wordt geleden
is de mensheid woordeloos.
(in memoriam Ruben en Julian, mei 2013)