Ze komen niet.
De deur is dicht.
Warme handen liggen tijdelijk
werkeloos buiten de
deur van je kamer.
Hun harten kloppen wel,
ze branden van verlangen,
maar ze kunnen even niet
jou liefde brengen.
Je zit in de kamer.
De kamer is leeg.
Je denkt aan vroeger
en peinst over
het erge niet weten.
Bellen kan wel.
Videobellen zelfs.
De Ipad kan.
Maar het erge niet weten,
knaagt.
Je weet het wel.
Ze komen wel wel weer.
Maar wanneer?
Je kijkt naar de deur.
De deur is nog steeds dicht.