Waar menig ouder voor vreest
is het lege nestsyndroom.
Vooral voor moeder de vrouw
is dit een nachtmerrie droom.

Kinderen “gisteren” nog zo klein
altijd voor hen klaar staan.
Ze werden groot en zelfstandig
Ze trouwden, je moest ze laten gaan.

Weer een bord minder op tafel.
Niet bij thuiskomen; wat eten we mam.
Niemand die meer in de pan kijkt
voortaan samen alleen met je man.

Oh, we hebben een goed huwelijk
daaraan ligt het gelukkig niet.
Maar alle kinderen het huis uit
dat bezorgt me toch verdriet.

Huil niet mam, ik woon om de hoek.
Staat het eten me niet aan
kijk ik weer bij jou in de pan
of ik ga zelf in de keuken staan.

Wat was het eerst stil in huis.
Geen kletterende deksels meer.
Daar moest ik erg aan wennen
maar ik wist dat komt op een keer.

Ik moet trouwens eerlijk zeggen
hij komt regelmatig aan.
Hij is nu heel gelukkig
met zijn zelfstandig bestaan.

Dit is de cyclus van het leven.
Nu genieten van de kleinkinderen.
De kinderen zorgen straks voor ons
als onze krachten gaan verminderen.

Heerlijk als je een warm nest hebt
waar iedereen om elkaar geeft.
Je graag bij elkaar wilt zijn en
waar nodig met elkaar meeleeft.