Ik kan niet meer gelukkig zijn
Want gelukkig zijn dat doe je samen.
Als je alleen zo achter blijft,
Dan moet je het wel beamen:
Een mens alleen is maar half mens,
Je kunt je niet meer geven.
Je kunt je liefde niet meer kwijt,
En dat is toch de zin van het leven!

Het geluk zat in de kleine dingen:
Een wandeling door het lentebos,
Luisteren hoe de vogels zingen
Samen zitten op het mos.
Een schaduw plekje aan het meer,
Het picknick mandje mee,
Dan was de wereld vol geluk.
Voor hem, voor mij, wij twee!

Dat alles is voorgoed voorbij.
Maar als een grote schat
Draag ik in mijn hart de herinnering mee:
“Wat hebben we het samen goed gehad”.