Hoe gewoon lijkt alles, op aarde soms te gaan
‘s morgensvroeg van bed af, op je benen staan
De vogels horen fluiten, alles doet je goed
de fraaie ochtendzon, wanneer jij d’ ogen opendoet
Alles zo gewoon, daar had jij op gerekend
Is dat zo gewoon, of is jouw beeld vertekend ?
Zou het werk’lijk waar zijn, voor ieder weggelegd
hoort alles zo te gaan, geen pijnen geen gevecht
‘k Vertel hier onomwonden, het is niet altijd fijn
voor velen is dit leven soms vergeven van de pijn
Dat zij dit niet vertellen, of and’ren daarmee plagen
dat zou u volgens mij, eens aan hen kunnen vragen
Hoe zou uw leven gaan wanneer u niet kon lopen
Zo ‘s morgensvroeg niets zien, al zijn uw ogen open
Geen vogels horen fluiten, geen klanken u bereiken
zelf niets kunnen doen, daar krachten u bezwijken
Misschien wat vaker inzien, dat u een zegen draagt
wat u doen en laten kunt, en helpen als men vraagt
Het zou zomaar anders zijn, als ’t lot eens kruist uw pad
u achteraf pas inziet, welke rijkdommen u had