De veel van allen vragende coronatijd
bracht ons ontzettend veel narigheid.
Rond Pasen kwamen gedachten:
valt er na dit aardse leven echt
nog toekomst te verwachten?
Datzelfde denken ging door:
Hemelvaart en Pinksteren
zijn er goede dagen voor.
Wie wel wilden konden niet ter kerke,
niet naar de sjoel, noch de moskee.
De ramadan viel zeker niet mee,
ook niet voor examens werken.
Het werd gewoon Moederdag,
Vaderdag stond voor de deur.
Minder dan anders kleur
bij Dodenherdenking,
75 jaar bevrijding,
ook Koningsdag
toch met vlag!
We moesten nu anders vieren,
op zijn minst er stil bij staan.
De meeste mensen is dat
al bijeen goed af gegaan.
Niets ging en gaat zoals verwacht,
maar voor alle belangrijke dagen
in ons multiculturele Nederland
biedt juist het nieuwe normaal,
op anderhalve meter afstand,
bezinning aan ons allemaal.
Opstaand tegen kwellende eenzaamheid
kwam gezamenlijke verbondenheid,
met extra aandacht voor elkaar.
We waren zelden zó bijeen,
al voelden we ons alleen.
We zien uit naar een jaar
dat helemaal nieuw,
gelukkig en fijn is:
dat komt gewis.
16 mei '20