Aan de lieve oude man, die me
dit sereen paarlemoerenken schonk
een avondbeeld van station west
waar de zon ten langen leste wegzonk
Ik zie uit op de tegenovergestelde kant
mis dagdagelijks haar intieme ondergang
weet al lang dat een gouden medaille
twee verschillende kanten heeft
Met de zonnerug naar me toe
beweeg ik me traag en moe maar
wie of wat aan de overzijde woont
zal met de Morgenster verrijzen
Lieve oude man, je hebt soms verdriet
daarom zing ik stil voor jou dit liedje
over een zonnemedaille met twee kanten
morgen hijst ze de vlag in station oost
Ook al zie je ze niet, achter de wolken
lacht zij je toe, ook als je zit op tram negen
al begint het leven zwaar te wegen en eist
het zijn tol, altijd houd jij moedig vol
2020