Degenen die rond die ronde tafel zijn gezeten,
Poetin, zijn kliek, met sancties om de oren slaan,
lijken toch met zijn allen te zijn en hebben vergeten
wat zijzelf, in een ver of nabij verleden, of nog heden,
aan ongerechtigheden veroorzaken en hébben gedaan.
Besef: voorwaar, invasie, bezetting, volkerenmoord, slavernij:
dezelfde soort rijkdom als van oligarchen verrijkt ook jou en mij.

Olie, gas, grondstoffen, specerij,
mensenhandel, corruptie, uitbuiting,
slopende bandwerk en onderbetaling,
drugssmokkel, sluikhandel in velerlei soort:
in een oogwenk of beetje bij beetje vermoord,
delven slaven kostbaar goud én het onderspit.
Mensen van kleur zijn in alle opzichten zwart,
superieur ras: nog steeds overwegend wit.
Zijn er wereldleiders met een hart?

Ze spreken welsprekend mooie woorden,
sluiten hun vuile handen schuddend akkoorden;
ondertekende contracten: één pennenstreek volstaat
zo makkelijk dat alles wat beloofd is de prullenbak in gaat.
Hoor jij ook de farizeeër, die in de tempel vooraan durft te staan,
zich zoveel beter voelt dan degenen die nu aan het moorden slaan?

Krom zou recht zijn, recht is krom,
rijk door olie werden sjeik-rijken oliedom.
Vrouwen onderdrukken, ze zijn slechts wat waard
als ze hun - later hongerende - zonen hebben gebaard.

Al die religies, die van Gods liefde behoorden te spreken,
hebben eeuwenlang met toegeknepen ogen toegekeken,
wegkijkend het voetvolk gemaand tot onderdanigheid:
“Voor de overheid bidden, niet in opstand komen,
braaf en zoet van een nieuwe aarde dromen.”

Vriendschapsbanden aanhalen met die oorlogslanden?
Iedereen heeft, door hoe elke verenigde natie leeft,
of gemakshalve voorvaderen de schuld geeft,
onschuldig bloed aan eigen handen.

Lucas 18:9-14 | 1 Johannes 1:5-8 | 1 Timoteüs 1:1-2