Ik zit in zijn groene, antieke fauteuil.
Ik ben in mijn ouderlijk huis.
Ik zie de kamer die mijn vader zag.
Ik denk aan dat laatste afscheid nemen.
Ik ben in mijn ouderlijk huis
en besef: paps keert nooit meer terug.
Ik denk aan dat laatste afscheid nemen,
wist niet dat gemis voor altijd is
en besef: paps keert nooit meer terug.
Ik voel me incompleet,
wist niet dat gemis voor altijd is.
Na vijftig jaar steeds weer tranen.
Ik voel me incompleet.
Mijn verdriet spreekt van liefde.
Na vijftig jaar steeds weer tranen.
Nog altijd ben ik zijn kind.
Mijn verdriet spreekt van liefde,
Ik zie de kamer die mijn vader zag.
Nog altijd ben ik zijn kind.
Ik zit in zijn groene, antieke fauteuil.
In liefdevolle herinnering aan mijn vader († 3 december 1980)
{jcomments on}