Stille hoop

de late kou brengt me nog geen lentegloren
ik mis de groene lovertjes aan de bomen...

geen ochtendlied van de merel wekt mij op
alleen tegen 't raam spat een trieste regendrop

toch ben ik in de woestijn van mijn gedachten
diep verbonden met Hem die ik mag verwachten

nog houdt Hij zich in 't naakte hout verborgen
maar bij d' eerste knop breekt de nieuwe morgen

dan mag ik met mijn Heer vol vreugde opstaan
met Zijn warme liefde weer bloeiend opengaan