De begraafplaats

Begraafplaats met het stalen hek,
de stilte van de laatste plek,
het grintpad langs verloren namen.
Waar dood het voor het zeggen heeft
en slechts herinnering nog leeft
op het graf doordrenkt met tranen

Begraafplaats met de stenen rij
met zoveel mensen van voorbij
achter een beukenhaag verborgen.
Waar  veel verhaal begraven is
verankerd in een groot gemis
verlost van dagelijkse zorgen.

Begraafplaats met verdriet bij 't graf
van wat ons zoveel vreugde gaf,
waar 't antwoord op 'waarom' blijft steken.
Waar de seizoenen blijven gaan
door bij de dood niet stil gaan staan
en donk're wolken eens weer breken

Begraafplaats waar dan vroeg of laat
de zon voorgoed niet ondergaat
als alle wolken zijn verdreven.
Waar 't stalen hek geopend is
ons brengt naar Gods geheimenis
in Zijn beloofde eeuwig leven