Een wit paard rent over
een verlaten strand
met zijn manen opstuivend in de wind
blijven zijn ogen zwart
tot hij zijn weg door de storm vind

Hoeven dreunen
druppels vallen als een draaikolk
rond hem heen
hij zoekt nog zijn bestemming
in zijn hart alleen

Zijn dromen vertellen hem
dat er een einde is
spant zijn spieren spreid zijn vleugels
hoog in de zwarte lucht
waar het snel helderblauw zal zijn

Het is zijn laatste vlucht
 

Patricia du Prée