Voor mij ben jij na al die jaren
een warme, dierbare herinnering.
Toch lijkt het soms ineens de dag van gisteren,
voel ik gemis en pijn omdat je van ons ging.

Zo klein en kwetsbaar als dat kleine bloempje
wat altijd weer doet denken aan die tijd.
Ze bloeien dan heel even rond je grafje,
na een paar dagen ben je ze weer kwijt.

Dan gaat de tijd weer zijn gewone gang.
Toch ben je niet uit mijn gedachten.
Jij bloeit voor eeuwig in Gods bloementuin
en ik….. ik zal nog even moeten wachten.