beweegt niet meer
het laatste stervensuur
er is geen ommekeer
De pomp hijgt door
verder is het stil
de glans op haar gelaat
alsof ze niet meer bestaat
Hoe stil is alles straks
in die grote stille kamer
waar zij haar toegewijde liefde en zorg
in schaterlach met leed verborg
Verloor haar kleindochter van drie
had geen toekomst meer
ging langzaam naar het einde
op zoek naar de kleine van weleer
gekweld door heimwee en verdriet
door verlangen naar haar kind
geknakt als het gebroken riet
God was er toen heel even niet
Reeds was ze weggenomen...
een traan die nog uit haar rechteroog
over haar wang heen gleed zei dat
haar innerlijke wens was uitgekomen
Ondoorgrondelijk zijn Gods wegen
later.... heel veel later
als je zelf veel ouder bent
strekt alles misschien tot Zegen ?