Is daar een plaats voor mij aan de tafel des Heeren?
of moet ik met deze vraag tot mezelf inkeren?
Als ik op mezelf zie dan is er geen doen aan
dan kan ik nimmer voor Zijn heiligheid bestaan.
Als ik op mezelf zie dan is alles verloren
want hoeveel kan mij toch naast U ook bekoren…?
Hoe vaak kan ik niet opgaan in alles op aard’
en is mijn zondige vlees mij nog zoveel waard.
Ik voel mezelf zo zondig, ellendig en zwak.
alsof het mij zelfs aan de teerste liefd’ ontbrak.
Hoe moeilijk kan het toch zijn om zonden te laten
om alles wat nu niet tot Gods eer is te haten…
Wat was er regelmatig veel aanvechting en strijd
wat duurde dit voor mijn gevoel soms een lange tijd.
Totdat mijn oog weer op Christus Zelf werd gericht
en alle duisternis veranderde in licht!
Een gelovige blik op het kruis van Golgotha
liet mij zien Zijn wonderlijke liefde en genâ!
Toen zag ik het bloed stromen vanuit Zijn wonden
voor mij arme zondares… voor al mijn zonden?
Toen klonk het in diepe verwondering uit mijn mond:
"Het offer van Christus is mijn enige pleitgrond!"
Christus alleen… en anders geen… het Lam alleen!
want waar moet ik anders heen? Waar toch anders heen?
Christus is mijn troost, hulp en énige verwachting
Jezus, Jezus is het Die voor mij aan het kruis hing
De dood ingegaan om mij leven te geven
wat een wonder om dit te mogen beleven!
Dat Hij mij roept om dit te mogen aanschouwen
om nu niet op mensen te zien of te vertrouwen
om niet te kijken naar de omstandigheden
maar in verwondering naar voren te treden.
“Mijn kind… ik ben verblijd als je komt zoals je bent…
want Ik ben het! Ik ben het! die je door en door kent…
Voor arme zondaren richt Ik Mijn tafel aan....
dezulken laat ik nimmer ledig terug gaan.”
Heere, geef mij steeds meer indrukken van Uw lijden…
Heere, verlaat mij niet! in de komende tijden
Leer om af te zien van mezelf steeds meer en meer
om te zien op de Gekruisigde, keer op keer!