keek mij aan met een dikke snottebel;
in de armen van zijn nog jonge mamá,
deed het mij even schrikken, evenwel.
Donkere oogjes, in een vragend gezicht,
werkten doordringend op mijn gemoed;
ze waren recht en smekend op mij gericht,
vroegen: “Kom je helpend mij tegemoet?”
Kijk naar onszelf, hoe goed het ons gaat,
hoe groot verschillen soms kunnen zijn;
dan is men snel bereid tot ´n goede daad,
kinderen zien lijden….het doet zó’n pijn.