Wij reizen met Hem naar Dalmanoeta:
zomaar aarde waarop wij leven,
dat nageslacht vermoedelijk vergeten zal.
Wij reizen met Hem naar Dalmanoeta;
herinnering weggeblazen naar rijk van vergetelheid,
onbeduidend onzichtbaar in tijd verscholen.
Wij reizen met Hem naar Dalmanoeta,
waar historie tussen zandkorrels wegglipt,
annalen schouderophalend aan voorbij gaan.
Dalmanoeta: wij blijven herinneren, want
Hij reisde er met ons, brak er brood,
deelde er adem en aandacht.
Meteen stapt hij met zijn leerlingen de boot in en komt zo in de gebieden van Dalmanoeta (Marcus 8: 10)