In de tuin van ons hart...

groeien gevoelens te kust en te keur,
bloeien emoties verschillend van kleur,
waar ook onkruidgewassen stilaan staan,
waar we onlustgevoelens laten gaan.

Gewassen die pijn en leed verwekken,
moet men met wortel en al uittrekken.
Voor het zal zijn een ongastvrij gebied,
moet er geschoffeld worden en gewied.

Laat ons hart bevrijd zijn van nijd en haat,
een tuin waar ware liefde centraal staat,
we wraakgevoelens zullen uitroeien,
we bloemen van vergeving laten groeien.

Veel tijd en aandacht aan hen besteden,
zal ons hart vullen met vreugd en vrede.
We voelen dikwijls diep berouw en spijt,
als in wrevel en wraak de tijd verglijdt.

Liefde en vergeving zijn de bloemen,
die God in wonderschone pracht roemen.
Verzorg hen goed voordat zij wegkwijnen,
laat voor altijd Zijn zon op hen schijnen.